قوانین نامگذاری
قوانین نامگذاری در برنامه‌نویسی
نامگذاری متغیرها، توابع و کلاس‌ها یکی از مهم‌ترین مهارت‌های برنامه‌نویسی است که تأثیر مستقیمی بر خوانایی و نگهداری کد دارد. در این مقاله به بررسی اصول و قوانین نامگذاری در زبان‌های مختلف می‌پردازیم.
اصول کلی نامگذاری
- خوانایی: نام باید به راحتی قابل خواندن و درک باشد
- معناداری: نام باید هدف و کاربرد المان را به وضوح بیان کند
- سازگاری: در طول پروژه از یک سبک نامگذاری ثابت استفاده شود
- طول مناسب: نه خیلی کوتاه که مبهم باشد و نه خیلی طولانی که پیچیده شود
"کدی که امروز می‌نویسید ممکن است شش ماه دیگر توسط شخص دیگری خوانده شود. آن شخص ممکن است خود شما باشید!"
انواع سبک‌های نامگذاری
| سبک | مثال | کاربرد |
|---|---|---|
| camelCase | userAccount | جاوا، جاوااسکریپت |
| PascalCase | UserAccount | سی‌شارپ، کلاس‌ها |
| snake_case | user_account | پایتون، روبی |
| kebab-case | user-account | CSS، HTML |
قوانین نامگذاری در زبان C
برای یادگیری عمیق‌تر درباره نامگذاری متغیرها در زبان C می‌توانید اینجا را تماشا کنید. در زبان C معمولاً از سبک snake_case یا camelCase استفاده می‌شود.
- نام متغیرها باید با حروف یا زیرخط (_) شروع شود
- استفاده از اعداد در نام مجاز است اما نه در ابتدا
- از کاراکترهای خاص مانند @, #, $ اجتناب کنید
- نام‌ها به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند (Case-sensitive)
نکات پیشرفته
برای نامگذاری توابع، بهتر است از ترکیب فعل و اسم استفاده شود. مثلاً calculateTax یا getUserData. این کار باعث می‌شود هدف تابع به وضوح مشخص باشد.
در نامگذاری متغیرهای بولین، استفاده از پیشوندهایی مانند is، has، can می‌تواند مفید باشد. مثلاً isActive یا hasPermission.
برای ثابت‌ها (Constants) معمولاً از حروف بزرگ و سبک snake_case استفاده می‌شود. مثلاً MAX_USERS یا PI_VALUE.
توجه: همیشه سعی کنید نام‌ها را به گونه‌ای انتخاب کنید که نیاز به توضیح اضافی نداشته باشند. اگر احساس می‌کنید نیاز به کامنت گذاری دارید، احتمالاً نام شما به اندازه کافی گویا نیست.